Na de geboorte van onze oudste zoon kreeg ik een bijzondere zilveren armband van mijn man cadeau. Er was 156 BPM (beats per minute) met slagletters in gezet. 156 BPM was het eerste teken van leven van onze zoon. Het was zijn hartslag die we beluisterden bij de verloskundige na een maand zwangerschap. De hartslag van onze tweede zoon -165 BPM- is er vier jaar later bij gezet. Omdat ik de armband iedere dag af en aan doe, ontstonden er twee scheuren in de armband. Op dat moment herinnerde ik mij een Japanse techniek waar ik over had gelezen tijdens mijn opleiding. Deze techniek heet Kintsugi.
Kin is het Japanse woord voor goud en tsugi betekent verbinding. Kintsugi staat voor gouden verbinding en is een Japanse kunst om gebroken keramiek te herstellen en versterken met goud- of zilverkleurige lak. Deze techniek werd in de 15e eeuw bedacht voor shogun Ashikaga Yoshimasa die de keramiek, dat traditioneel met een soort metalen nietjes werd hersteld, afkeurde. Op dat moment werd de gouden verbinding bedacht. Sporen van gebruik verrijken, geven gelaagdheid en laten de geschiedenis van een voorwerp zien. Zodra een kom met Kintsugi was gerepareerd steeg de waarde en werd het snel een verzamelobject. De kom was immers mooier en sterker geworden en vertelde een verhaal. De armband staat voor de band met mijn gezin. Ze is gerepareerd met gouden lassen en is sterker en mooier dan ooit.
Je leert wanneer je een fout maakt. Van omgaan met tegenslag wordt je sterker. Het overwinnen van angst geeft je vrijheid. De dingen die voor jou moeilijk zijn om aan te gaan leveren vaak iets moois op. Het maken van kunst helpt om mijn barsten te helen en te vullen met goud. Via grillige lijnen en rafelranden op de grens van mooi en lelijk, zie ik schoonheid en kom ik uit bij datgene wat mij interesseert en waar ik iedere dag voor opsta. Nieuwsgierig naar wat er op mijn pad komt.
Comments