Een vast thema binnen mijn werk is kwetsbaarheid. Dit komt tot uiting via materialen als zijdevloeipapier en eierschalen. Maar ook in beeldtaal. De druppels inkt op het dunne papier zijn als tranen van pijn, verdriet, frustratie, irritatie, onmacht, teleurstelling, angst, woede. Net zoals empathie, ontroering, vreugde, plezier en blijdschap. Er springen ons ook tranen in de ogen bij het snijden van een ui, een blik in de volle zon of bij een gepeperd gerecht. Tranen die over wangen rollen laten ons allerlei verschillende emoties van elkaar lezen. Huilen met tranen is overigens een unieke eigenschap die alleen bij mensen voorkomt.
Tranen blijken ook stuk voor stuk uniek! Geen traan heeft dezelfde samenstelling.
Net als onze vingerafdruk en sneeuwvlokken is iedere traan enig in zijn soort. Een emotionele traan bevat bijvoorbeeld eiwitachtige hormonen, een neurotransmitter met pijnstillende werking. Hoe vernuftig! Tranen helpen ons om pijn beter te verdragen. Onderzoek van neurowetenschapper Uri Hasson en Doctor in de psychologie Michelle Hendriks laat zien dat tranen ook voor verbinding kunnen zorgen, omstanders gaan troost of hulp bieden, een ingebed evolutionair mechanisme.
Tranen die voor verbinding zorgen tussen mensen zijn een mooi gegeven. Daarom zijn rollende tranen op zijdevloeipapier de vormen waarmee ik mijn werk tot stand laat komen. Tranen zijn intiem en persoonlijk, maar tegelijk universeel, iedereen kent tranen en de emoties die ermee samen gaan. Een traan is voor mij een kunstwerk op zich. Een gouden traan staat voor verbinding, empathie en steun. Een traan die uitdrukt, ik zie jou. Je bent niet alleen. Een gouden traan die staat voor compassie, erkenning en helen.
Fotograaf Rose-Lynn Fisher legt tranen van verdriet, vreugde, gelach en irritatie tot in de kleinste details vast. Boven: Tranen van tijdloze hereniging, foto © Rose-Lynn Fisher
Bron: https://scientias.nl/welke-taal-spreken-wij-als-we-huilen/
コメント